Cuma, Ocak 29, 2010

Polis Devleti Mi Oluyoruz?

Son yıllarda ülkemizin gündeminde tek şey var: darbe. Peki neden “darbe” vurgusu yapılıyor? Durumu incelersek elimize birkaç ana veri geçiyor. Asker bu ülkede gereğinden fazla ön planda, gereğinden fazla güçlü. Ekonomik ve sosyal sıkıntılar gittikçe artıyor. Özellikle içinde bulunduğumuz “hükümetin ikinci dönemi”nde herkesi olmasa da çoğu kişiyi memnun edecek hiçbir gelişme sağlanamamış, halkın sorunları büyüdükçe büyümüş. Yazıma bir moda yaşlısı gibi devam etmek istemesem de, laiklik yalan olmuş. Laiklik yalan olmalı mı olmamalı mı tartışmaları özellikle son zamanlarda iyice artsa da çoğu kişi bu konuda görüş bildirirken “her şeyi” söylememeye çalışıyor bazı hassasiyetlerden dolayı. Ve bize ilkokulda öğretilenleri piç edecek bir iddia dolaşıyor ortada: asker irticayla mücadele etme planları yaparak suç işliyor.

İrtica ile mücadele etmek suç mudur?

Zannedersem mantık açısından böyle bir suç olmaması gerektiği için bu planın(sonradan sözde belgeler de yalan oldu ya...) “AKP ve Gülen Cemaatini bitirme” kısmına yoğunlaşıldı. Aynı Ergenekon meselesinde de olduğu gibi Türk halkına da tek bir şey demek kaldı: “biz bir bok anlamadım hocam...” Yasal yollardan bir partinin veya bir organizasyonun kuyusunu kazmayla pek kimsenin sorununun olmaması lazım aslında. Ama çeşitli “yeşil” yayın organlarının bas bas bağırdığı haber bültenlerinde “cemaat evlerine silah saklayıp baskın yapmak” gibi ilginç iddialar hâlâ dolaşıyor. İnsanlar birkaç yıl önce meşhur olan tabirle “mahalle baskısına” uğruyor deniyor, ama mahalle baskısının babasını, üstelik karar verme yetkinliği tam gelişmemiş bacak kadar çocuklara yapan, onların düşüncelerini kendi düşüncelerine göre şekillendiren bir örgüt bal gibi de mağdur duruma sokuluyor. Bu örgüt hâlâ çeşitli ortamlarda faaliyet gösterip çeşitli devlet ve özel sektör kademelerine çıkar amaçlı eleman enjekte ediyor. Kimse, hiçbir hükümet de “çocuklarımız, gençlerimiz psikolojik baskıyla, inanç özgürlüğü hiçe sayılarak, eğitim namına neredeyse hiçbir şey yapılmadan beyin yıkama yağlamasına uğruyor” diyemiyor, cesaret edemiyor. Kanal 7 gibi “sabıkalı” bir yayın organı artık normal bir haberde bile üst kademe subaylardan bahsederken “subay” değil, “cunta” diyor. Artık irtica ve şeriat özlemi çok normal karşılanır oldu doğrusu, ilginç...

Mağdur edebiyatı?

Gün geçmiyor ki, sayın başbakanımız, cumhurbaşkanımız, meclis başkanımız, başbakan yardımcımız, vs. suikast girişiminin ucundan dönmesin. Bir an için hükümet düşmanı, her şeyi göze almış, çılgın bir fanatik gibi düşünüyorum. Düşünürken başbakandan nefret ediyorum. E nefret ediyorum da, ben o adamı öldürüp niye kahraman yapayım? Hem bu ülkede başbakan öldürmek kolay mı, adamın arabası geçecek diye yolun karşısına geçmemize bile izin verilmiyor. Bazı Avrupa ülkelerindeki gibi başbakanı sokakta göremiyoruz. Ve Allah aşkına, bu nasıl bir güvenlik sistemidir ki, son birkaç ayda onlarca “mücadele”, “darbe” ve “suikast” girişimini daha harekete geçmeden durdursun! Bir bakıyorsunuz, adı geçen herkesin bahçesinde silah gömülü... Yani bunu ergenekon davasından da anladık, gömmeyin kardeşim şu silahları, buluyorlar işte, başka yere saklayın, değil mi? Suikast girişiminde bulunacak insan krokiyi yutmaya çalışıyor yakalanırken. Bu o kadar komik, o kadar komik, o kadar komik... pardon, takıldım, söyleyecek bir şey bulamıyorum. Eğer halka sunulanların onda biri bile yalansa, bu hükümetimizin muhteşem ve organize yalan söyleme uzmanı olduğunun kanıtıdır. Daha da ilginci, bunlardan onda biri bile doğruysa, hükümetin ve temsil ettiği siyasi görüşün “çok yaygın bir şekilde” kadrolaştığının ispatıdır. Yoksa böyle bir güvenlik ağı, böyle bir “sürekli baskı altındaki hükümet”, böyle bir “aksiyon dolu politik gündem” Amerikan filmlerinde bile yoktur azizim.

Yine paravan geyikleri mi?

Hükümetimizin önemli sorunlar arttığında ve yapacak bir şey olmadığında, veya yapacakları şey kabul edilebilir olmadığında sorunun önüne bir paravan mesele fırlatması iddialarını hepimiz biliriz. Geçtiğimiz yıllardaki türban meselesi böyle olaylara güzel bir örnektir mesela. Güzel bir şekilde yayın hayatına başlayan cesur ve kaliteli gazetemiz “Taraf” da gittikçe bir Vakit, bir Milli Gazete oluyor. Belki kıyafetleri farklı ama konuşma tarzları hemen hemen aynı. Taraf'ın dikkat ettiğim kadarıyla en büyük sorunu “hedef göstermeye” başlaması. Taraf'ın bundan vazgeçmesi lazım, en kısa zamanda hem de... Özellikle “Fatih Camii Bombalanacaktı” manşetine çok güldüm. Amerika'daki “11 Eylül'den sonra ailemin güvenliğinden endişelendiğimden dolayı kendime çip taktırmaya gönüllü oldum ayol” diyen kadın gibi sürekli bir korku içerisinde yaşayan, bazı kesimlerden nefret etmeye, bazılarından korkmaya, bazılarına çok güvenmeye koşullanmış bir robot halk mı yaratılıyor dersiniz? Yani darbe ortamı yaratma amaçlı cami bombalamak, yıllarını hesapla, stratejiyle uğraşarak yiyen üst düzey subayların bulduğu, kendilerine göre mantıklı bir plansa zaten bir tarafımla gülmekten çekinmem. Elime bir baston alır hepsini döver ülkeyi ele geçiririm eğer böyle insanlardan oluşan bir ordumuz varsa. Ama garip olan şu, İlker Başbuğ çıkıyor ve “Allah Allah diye hücum eden ordu nasıl cami bombalar lan?” diye masalara vuruyor. Bu aynen “bakın efendim, müvekkilim eli ayağı düzgün, kibar bir insan, nasıl tecavüz eder?” der gibi olmuş. Bir yandan manşetteki ifadenin komikliğine, eğer böyle bir plan ve bu planı yapanlar varsa da onların aptal oluşuna bakmayıp “benim ordum böyle şey yapmaz” diyerek hepimizi muhteşem konuşmasıyla ikna etmesiyle beni derinden dumur etmiş, diğer yandan da ordumuzda gerçekten biraz önce bahsettiğim tipte insanlar olabileceği fikrini aklıma sokmuştur sayın Başbuğ, tebrik ederim.

Polis devleti mi yaratılıyor?

Dün haberleri izlerken meclisteki asker sayısının azaltılıp yerine polis dikileceği kararını öğrendim. Mantık olarak iç güvenliğin polis tarafından sağlanması çok normal herhangi bir ülke için. Ama Türkiye tabii ki herhangi bir ülke değil. Birkaç şeyden bahsedelim o zaman, hadi bakalım. Youtube yasağı hala sürüyor, komik. Kitapların aile ile okunacak-okunmayacak olarak sınıflandırıldığı bir araştırma yapıldı geçen sene, bu iki. Alkol reklamları çok absürd şekilde düzenlenip bu reklamların sadece +18 filmlerin sonuna(jenerikten de sonra) konmasıyla ilgili kararlar alındı yine geçen sene. Çankırı'da ev ve alkol kullanımı için tasarlanmış yerler dışında alkol tüketimi yasaklandı. Sebep olarak “pikniklerde içen insanların kaza yapması” gösterildi ama zannedersem kimsenin aklına yolun başına birkaç polis koyup alkol muayenesi yaptırmak gelmedi. Ki mesele de vatandaşları pikniklerde “ziyaret edip” gerekirse zor kullanacağını belli etmekti sanırsam. Sonra şehir efsanesi olduğuna inanmış olduğum, inanmak istediğim şeyler ortaya çıkmaya başladı. Daha önce muhafazakar kesimin tekel bayisi civarlarına cami yaptırıp sonra bayinin kapatılması için toplumsal baskı uyguladığı iddiaları hep ortada dolaşırdı. Bir yanım “kesin yapıyordur bizim yobicanlar” dese de, diğer yanım buna inanmak istemiyordu. Ama bir gün gazetenin köşesinde kalmış bir haber gördüm. Kırk yıldır açık olan bir genel evin yanına cami yapılmıştı, ve halk günah olduğu gerekçesiyle bu genelevin şehir dışına taşınması için baskı yapıyor, gerektiğinde kapılarını camlarını taşlıyordu. Camiyi getirip de oraya koyan kişilerin başkanı ise “halk ayaklanıyor, böyle giderse durum daha kötüye gider” diyerek uyarı adı altında resmen tehdit savuruyordu. Bunlar çok korkunç memleket manzaralarından sadece birkaçı, daha kaç tane var kim bilir... Yasama, yürütme ve zaman zaman da yargı gücünün önemli bir bölümünü elinde tutan siyasi irade ve sokaklardaki, evlerdeki yandaşları yasaklamaya ve baskıları desteklemeye devam ediyorlar. Polisin yetkisi her geçen gün artıyor. Polise ağır silah alımı için çalışmalar başlatılıyor. Her geçen gün başka bir haber duyuyoruz polis tarafından öldürülen, hiç değilse işkenceye uğrayan, daha da hiç değilse dövülen veya yasadışı şekilde gözaltına alınan insanlarla ilgili. Polis gücünün başındaki insanlar siyasi otoritelere dönüşmeye başlıyor gittikçe. Ve adı konulmamış bir dokunulmazlığa sahip olmaya başlıyor polisler. Özellikle emekçi kesim üzerine bir “balyoz” olup iniyorlar sokaklarda, ülkede hakim siyasi iradenin ahlak zabıtası olup çıkıyorlar. Yasalarla “bizim iyiliğimiz için bizi kısıtlayanların” maşası oluyorlar. İster istemez insan kendine şunu soruyor: askerin normal demokrasilerle karşılaştırıldığında çok ön planda olmasını da bahane eden hükümet, yavaş yavaş ülkenin özellikle iç güvenliğini tamamen polise kaydırarak ve çıkarttığı yasalar ve yaptığı aciz edebiyatıyla askeri ayağının altına alarak, kısacası kendisine köstek olan askeri kendisine destek olan polise yedirip, kendi siyasi iradesinin kontrolünde bir polis devleti mi yaratmaya çalışıyor? Özellikle ülkede yaratılmaya çalışılan korku ortamını, son yıllarda çoğalan yasakları ve toplumsal ayrılıklardan doğan lokal baskıları düşününce, polisin gittikçe artan yetkisi ve dokunulmazlığı da düşünüldüğünde çok distopik de olsa böyle düşüncelere dalmam çok da anormal değil sanırım.

E, sonra?

Dediğim gibi, moda yaşlısı gibi siyaset yapmak istemiyorum. Her ülkenin hassas dengeleri vardır. Siyasetçi olarak o dengeleri manipüle edebiliyorsanız halkı köpeğiniz bile yaparsınız. Soğuktan donan insanlar varken “gücü olan doğalgaz kullanacak” diyebilecek kadar kendini aşan bir başbakanımız varken, ve halkımız da hâlâ “yaşasın AKP” diyebiliyorken moda yaşlısı gibi konuşmanın manası da yok pek. AKP ilk döneminde önceki hükümetten devşirdiği stratejiyle birkaç güzel şey yapıp halkın nefretinden büyük oranda kaçmayı başardı. İkinci döneminde artık “nasıl olsa üçüncü dönem olma ihtimali yok gibi, götürelim hacı” modundalar resmen. Artık bazı adımları daha cesur, daha da önemlisi “daha umursamaz.” Halkın önemli bir bölümü tarafından hâlâ destekleniyorlar zaten. Ama destek de umurlarında değil sanıyorum artık. Çünkü gittikçe daha agresif, daha açık sözlü olmaya başlıyorlar. Bu iki anlama gelebilir. AKP hesap kitap yapıp ya bir daha bu kadar güçlü gelemeyeceğini anladı, ne bulursam götüreyim diyor, ya da artık sağlamlaştırdım yerimi, halk benden vazgeçmez nasıl olsa, istediğimi yaparım ve bunlar da kafa sallarlar diyor. Demokrasi adı altında “kendine demokrat” bir çizgide ilerleyen ve ülkeyi gider ayak değiştirebildiği kadar değiştirmeye çalışan bir parti istiyorsanız bir daha düşünün derim.

Yusuf S.

5 yorum:

  1. bu kadar uğraşılmış bir yazıya yoorum yapmak istedim ;)

    YanıtlaSil
  2. merhaba

    EGEMEN SINIF KAPİTALİST SİSTEMİ HİZMET EDEN İLLÜZYONİST HARUN YAHYA

    Peki bu illüzyonizm numarasının varı yok yoku var göstermesinin amacı nedir?
    Neye, kime yarar?

    Düşünce tarihinde ilk örneklerini Pythagoras'da, Platon'da, son örneğini onlardan 2500 yıl sonra HARUN YAHYA'da gördüğümüz bu numara, sınıfsal bir amaca hizmet etmektedir.

    İşleri, üretimi, kölelere, işçilere yıkıp; işçilerin ve öteki insanların yönetimini üstlenen aristokrasi gibi, burjuvazi gibi egemen sınıfların dünya görüşlerini formülleştirmektedir.

    onların ideologlarının, işleri güçleri egemenleri savunmak, savunurken "sözcükleri" yönetmek olan kimselerin toplumsal konumlarının belirlediği bir düşünüş yöntemidir.

    Emekçileri, toplumsal varoluş koşulları, maddeyi, kas emeğini ve kafa emeğini birlikte kullanarak, insan gereksinimlerini karşılamalarını sağlayacak yönde biçimlendiren (üreten) kimseleri ve onların işledikleri malzemeyi (maddeyi) küçümsemelerini yazar.

    Yaptıkları, onları küçümserken, düşünceleri ve düşüncelerle uğraşanları yücelterek, asalak sınıfların çıkarlarına hizmet etmektir.

    Böyle bir düşünce yöntemi, varlığın anlaşılıp dönüştürülmesine, ona egemen olunmasını sağlayan bilimsel bilginin edinilmesine destek değil, köstek oluşturur.

    Ama yöneten yönetilen farklılaştırılmasına dayanan, asalak sınıflardan yana bir toplumsal düzenin payandası olur.

    YanıtlaSil
  3. Merhaba Aykut Bey,

    Öncelikle yazımın altına yaptığınız yorum için teşekkür etmemem gerekmesinin sebebi, yazıya yorum yapmıyor, "rastgele bir şekilde ideolojik propaganda yapıyor" olmanız. Ama ben yine de teşekkür ederim, çünkü yapmak istediğim yorumlar var.

    "Bir söylenen lafa bakarım laf mı diye, bir de söyleyene bakarım adam mı diye" şeklindeki sözü sonuna kadar olmasa da desteklediğim için profilinize baktım kimsiniz, nesiniz diye... Bloglarınıza elimden geldiğince göz attım. Yanlış anlamasın kimse, kimseye hakaret etmeye çalışmıyorum ama profilinizin başında dediğiniz gibi "komünist olmaya çalışmak" yerine önce komünizmi anlamaya çalışıp, sonra çalışmayı gerektiği zamanda bırakıp adam gibi bir komünist olsaydınız yazdıklarınız daha etkili olacaktı bence.

    Bu yorumu alakalı alakasız bütün forumlara veya bloglara kopyala yapıştır yapmaya çalışıyorsunuz sanırım. çünkü noktasıyla, virgülüyle aynı her şeyi. Yorum benim yazımı muhatap almadığı için derinine inmeye üşenmeyeceğim ama ciddi sorunları var mantıksal olarak. Bunu da bloglarınızdaki diğer yazılar gibi bir yerden kopyalamış veya kelimesi kelimesine çevirmiş olabilirsiniz bilmiyorum. Ama bu sözleri tanrı bile söylemiş olsa önemi yok, çünkü boş laflar. Ve boş laflar deyişimin temsil ettiğinizi zannettiğiniz ideolojik görüşle de alakası yok.

    Büyük ihtimalle yazıp kaçtığınız diğer bloglar gibi bunu da okumayacaksınız. Zaten sizin için değil, arada bakan okurlarım için yazıyorum bu cevabı, ama her şekilde tartışmaya da hazırım eğer yeterince "gerçekseniz". Keşke komünizm gerek geçmişte, gerek günümüzde sağda solda "emekçi", "faşist", "sınıf", "burjuva" kelimeleri yazılı kağıtları havaya atıp yerde oluşan rastgele cümleleri umarsızca savunduğunu zanneden kişiler yerine gerçekten ne yaptığını bilenler tarafından, gerçekten komünizmin ruhunda olan o sadelikle, durulukla savunulsa, hatta komünizm bu şekilde getirilse de hepimiz görsek nasılmış gerçek komünizm!

    devamı aşağıda...

    YanıtlaSil
  4. Günümüz dünyasındaki koşullar düşünüldüğünde insanı daha ön planda tutan ekonomik sistemin kapitalizm olduğunu en körümüz bile görebilir. Bakın, koşullar düşünüldüğünde diyorum. Buna şimdi girmek istemiyorum. Sosyalizmin ise "biz sizin iyiliğinizi düşünüyoruz faşizmi"nden başka bir şey olmadığını isteyen varsa rahatça açıklayabilirim, ki Aykut Bey'in bırakın kendi yorumuna yazdığım cevabı, altına yorum yaptığı yazıyı bile okumadığından eminim.

    Sadece Aykut Bey'e de değil, burayı okuyan, okuma ihtimali olan herkese söylüyorum. Okuyun, öğrenin ve öyle gelin. Düşündüğünüzü bildiğiniz gibi, bildiğinizi herkesten iyi bildiğiniz gibi tıkamaya çalışmayın kimseye.

    Blog istatistiklerinden dolayı burayı resmi olarak takip edenlerin dışında, en az yüz düzenli okuyucusu olduğunu biliyorum. Rica ediyorum bu konuları tartışabileceğimiz birileri çıksın. Gerekirse onları da buraya yazar yapayım. Çünkü buradaki yazılar(diğer blogum yusufsalman.wordpress.com ile karşılaştırıldığında) biraz daha "normlara uygun sanatsal içerikli" edebi yazılar ve çoğunlukla geyik muhabbetinden uzak deneme ve makaleler. Zira, burada sadece ben de yazmıyorum, o yüzden biraz daha ciddi bir yer burası. İlgilenenlerin bana aşağıdaki mail adresimden ulaşmalarını rica ediyorum. Yani burayı ekşi sözlük gibi milyonlar falan takip etmiyor ama birkaç kişi de tartışsa, seviyeli bir ortam yaratmış ve kendimizi geliştirmiş oluruz. Tartışacağımız konuları belirlemek için:

    ergunyusufsalman@gmail.com

    YanıtlaSil